به نقل از «ایران اکونومیست»

مسکو: غرب تمایلی به همکاری با اوکراین درخصوص بمب کثیف ندارد

تاریخ انتشار: ۴ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۷۰۲۸۱

معاون نماینده دائم مسکو در سازمان ملل گفت که کشورهای غربی هیچ تمایلی برای همکاری با اوکراین درخصوص "بمب کثیف" ندارند.

به گزارش ایران اکونومیست، به نقل از خبرگزاری تاس، دیمیتری پولیانسکی، معاون نماینده دائم مسکو در سازمان ملل به کانال یک روسیه گفت: «حداقل براساس آنچه که من شنیده‌ام، هیچ آمادگی از جانب کشورهای غربی برای همکاری با اوکراین در رابطه با بمب کثیف وجود ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»

وی در ادامه خاطرنشان کرد: «غرب همچنان به ادعاهای خود مبنی بر اطلاعات غلط روسیه و اینکه روسیه قابل اعتماد نیست، ادامه می‌دهد. روسیه از کشورهای غربی می‌خواهد تا با متقاعد کردن اوکراین، این کشور را از ایجاد چنین تحریکی بازدارد.»

ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه در ماه سپتامبر دستور "بسیج نسبی" نیروهای کشورش را صادر و پس از آن طی برگزاری رفراندوم‌هایی الحاق چهار منطقه سابق اوکراین به کشورش را (دونستک، لوهانسک، خرسون و زاپوریژیا) اعلام کرد. همچنین، طی چند روز گذشته سرگئی شویگو، وزیر دفاع روسیه طی تماسی با همتایان فرانسوی و انگلیسی خود، کی‌یف را به "استفاده احتمالی از بمب کثیف" متهم کرد اما این درحالیست که اوکراین چنین ادعایی را رد می‌کند و خود انگشت اتهام را به سوی روسیه نشانه می‌گیرد.

بمب کثیف چیست

بمب کثیف نوعی دستگاه برای پراکندن مواد پرتوزا «آردی دی» (RDD) و ترکیبی از ماده منفجره معمولی با مواد رادیواکتیو است.

مانند غالب آردی‌دی‌ها، تشعشع بمب‌های کثیف برای کشتن مردم یا به مخاطره انداختن سلامت آن‌ها کافی نیست. در واقع، مواد منفجره معمولی‌اند که برای افراد بسیار ضرر دارند.

چنانچه فرد به میزان اندک در معرض تابش این پرتوها قرار بگیرد، هیچ عارضه‌ای برایش پیش نمی‌آید. مردم ممکن است اصلا ندانند آیا در معرض چنین چیزی بوده‌اند یا خیر؛ چون تشعشعات را نمی‌توان دید، بو کرد یا چشید.

بمب‌های کثیف، برخلاف بمب‌های هسته‌ای، نه به مثابه «سلاح کشتار جمعی» بلکه به منزله «سلاح‌های اخلال جمعی» شناخته می‌شود؛ چون غالبا آن‌ها را برای برانگیختن ترس و وحشت جمعی به کار می‌گیرند.

مقام‌های دفاعی همواره بر این نکته تاکید می‌کنند که بمب کثیف به بمب هسته‌ای که قدرت تولید انفجاری میلیون‌ها بار قوی‌تر از آردی‌دی دارد، هیچ ارتباطی ندارد.

ابرهای تشعشع‌های حاصل از بمب‌های هسته‌ای نیز ده‌ها تا صدها مایل‌مربع پراکنده می‌شود، اما ابرهای ناشی از بمب کثیف تنها در فاصله چند کیلومتری محل انفجار منتشر می‌شوند.

البته، میزان آلودگی محلی به فهرستی طولانی از متغیرها از جمله حجم ماده منفجره، مقدار و نوع ماده رادیواکتیو استفاده‌ شده برای تولید آن، نحوه به کارگیری و شرایط آب‌وهوایی بستگی دارد.

گردوغبار و دود رادیواکتیو تا دوردست‌ها پراکنده می‌شوند و چنانچه در نزدیکی کانون انفجار استنشاق شوند، خطرناک‌اند. اما با پخش شدن مواد رادیواکتیو در هوا، غلظت آن کمتر می‌شود و آسیب کمتری ایجاد می‌کند.

عوامل کلیدی قرارگیری در معرض تشعشع عبارت‌اند از نوع پرتو، مدت زمان قرار گرفتن فرد در معرض آن و اینکه آیا پرتو از راه پوست جذب شده، استنشاق شده یا به صورت خوراکی مصرف شده است.

برای تشخیص تعشعش‌ها باید از تجهیزات تخصصی استفاده کرد. خانه‌ها، مشاغل و خدمات عمومی آلوده [به تشعشع‌ها] می‌توانند تا ماه‌ها غیرمجاز باشند و برای پاکسازی آن‌ها لازم است عملیات پرهزینه‌ای انجام شود.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: حمله روسیه به اوکراین ، دیمیتری پولیانسکی ، سازمان ملل متحد

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: حمله روسیه به اوکراین دیمیتری پولیانسکی سازمان ملل متحد بمب کثیف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۷۰۲۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پایان پوتین؟!

برخی معتقدند مانند اتحاد جماهیر شوروی، رئیس‌جمهور فعلی روسیه هم شکننده است. اما آن‌ها خیلی چیزها را نادیده می‌انگارند.

به گزارش خبرآنلاین، پیتر روتلند در تحلیلی برای ریسپانسیبل استیت کرفت وابسته به «اندیشکده کوئینسی» نوشت: ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیرا مقاله‌ای را باعنوان «رژیم شکننده پوتین» در فارن افرز منتشر کرده است. او نوشته مانند آنچه در گذشته برای شوروی اتفاق افتاد، سیستم پوتین هم همیشه درحال فروپاشی است.

این استدلال بر اساس یک قیاس تاریخی شکل گرفته است. طبق این قیاس نظام شوروی، قوی و تغییرناپذیر به نظر می‌رسید و عملاً هیچکس فروپاشی آن را پیش‌بینی نمی‌کرد. اما در نهایت شوروی فروپاشید. به همین‌ترتیب، سیستم پوتین در حال‌حاضر قدرتمند و مقاوم به نظر می‌رسد و کمتر کسی می‌تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما در نهایت این سیستم هم مانند شوروی، دچار فروپاشی خواهد شد.

مشخص است که چرا این استدلال برای فارن‌افرز دارای جذابیت است. پندار آرزومندانه همیشه مخاطب را جذب می‌کند. مردم دوست دارند آنچه را که می‌خواهند بشنوند را به آن‌ها بگویند. بدون هیچ چشم‌اندازی برای یک ضدحمله موفق در اوکراین، محتمل‌ترین سناریویی که باعث می‌شود کی‌یف در جنگ پیروز شود، فروپاشی رژیم پوتین در روسیه است.

قیاس‌های تاریخی می‌توانند جذاب؛ اما گمراه کننده باشند. چرا که ممکن است توجه ما را بر شباهت‌های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت‌های ساختاری را نادیده می‌گیرند. چندین دلیل مهم وجود دارد که مشخص می‌کند نظام پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی در دوره پرسترویکا قرار دارد.

اول اینکه میخائیل گورباچف تنها شش سال در روسیه قدرت را به دست داشت و هرگز نتوانست کنترل موثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی داشته یا تغییری در بروکراسی ایجاد کند. در نتیجه او نتوانست ابتکارات سیاسی خود را اجرایی کند و ناچار شد تصمیمات رادیکال‌تری را اتخاذ کند که کل سیستم را بی‌ثبات می‌کرد.

در مقابل پوتین پس از به قدرت رسیدن در سال دو هزار خیلی سریع بر نخبگان رقیب کنترل پیدا کرده و مکانیسم قدرت عمودی را احیا کرد. او ۲۴ سال است که در قدرت بوده و اکثر تحلیل‌گران موافقند که پایه‌های اصلی رژیم او آنقدر قوی است که احتمالا حتی از مرگ بنیان‌گذار خود هم جان سالم به‌در می‌برد.

مسائل دوم این است: یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحادجماهیرشوروی این واقعیت بود که این کشور در یک جنگ در افغانستان بود و قابلیت پیروز بیرون آمدن از آن را نداشت. بنابراین اتحادجماهیر شوروی مجبور شد که با غرب وارد مذاکره شود. روسیه در حال جنگ در اوکراین است که هنوز اطمینان دارد که می‌تواند در آن پیروز شود.

مورد سوم اینکه اتحادجماهیر شوروی ورشکسته شده بود، کسری تجاری داشت و از خارج پول قرض می‌گرفت. در مقابل با وجود تحریم‌های غرب، روسیه در سال گذشته ۵۰ میلیارد دلار مازاد تجاری داشته است. اقتصاد برنامه‌ریزی شده شوروی سفت و سخت و ویران‌کننده بود و دولت در گودالی از یارانه‌های دولتی فرو رفته بود. روسیه کنونی دارای یک اقتصاد سرمایه‌داری پویا است که به‌خوبی در اقتصاد جهانی در اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان مهارت خوبی در دور زدن تحریم‌های غرب دارند.

نکته چهارم این است که اتحاد جماهیر شوروی، فدراسیونی بود که تنها ۵۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دادند. اما روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که ۸۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دهند. مسلما برای روسیه احتمال شورش اسلام‌گرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف رهبر چچن را تبدیل به یک رعیت وفادار برای مسکو کرده، در موارد دیگر هم صدق می‌کند. بر اساس این منطق بهتر است از جریان یارانه‌ای که از مسکو می‌رسد لذت ببرید و لامبورگینی سوار شوید تا اینکه گروزنی یکبار دیگر به تلی از آوار تبدیل شود. چچنی‌ها از جنگ‌های اول و دوم درس گرفته‌اند که استقلال‌طلبی ارزش تلاش را ندارد. هیچ‌یک از جمهوری‌های دیگر در فدراسیون روسیه هم علاقه‌ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.

حمله ۲۲ مارس ۲۰۲۴ به تالار شهر کراوکس، نه تنها یادآور این موضوع بود که اسلام‌گرایی افراطی همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است بلکه نشاندهنده شکست اطلاعاتی گسترده سرویس‌های اطلاعاتی این کشور بود. ایالات‌متحده از قبل به آن‌ها هشدار داده بود که چنین حمله‌ای در راه است. آن‌ها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن‌های کنسرت در مسکو مستقر می‌کردند. بااین‌حال، حملاتی مانند کراوکس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی‌شود. تروریست‌ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده بودند. این نشان می‌دهد که هشت میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه برای روسیه است. اما ارزش آن‌ها در اقتصاد روسیه که با مشکل نیروی کار کم مواجه است، حداقل در حال‌حاضر از چالش‌های امنیتی که ایجاد می‌کنند بیشتر است.

شورش واگنر در ژوئن ۲۰۲۳ یک تحول خارق‌العاده بود و جدی‌ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تأسیس آن در سال دو هزار به حساب می‌آمد. ما هرگز نمی‌دانیم اگر یوگنی پریگوژین به عقب نرفته بود، چه رخ می‌داد. او به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند. اما آنچه می‌دانیم این است که قیام یا شورش واگنر در نهایت شکست خورد. پریگوژین مرده و به خاک سپرده شده و ثبات رژیم به سرعت برقرار شده است.

اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه و قدرت پیدا کردن تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین، پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما این یک اتفاق دور از ذهن باقی می‌ماند و نمی‌تواند به عنوان پایه‌ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.

برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع‌بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می‌کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم. اما پوتین و رئیس جمهور چین شی جین پینگ از اشتباهات گورباچف درس خود را گرفته‌اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض بسازد که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد می‌کند.